آب سنگین
توضیحات:
-
به نام خدا
روش‌های تولید آب سنگین در دنیا متفاوت هستند؛ عوامل انتخاب یک روش برای تولید آب سنگین به میزان سرمایه‌گذاری لازم، فاکتور جداسازی، انرژی مصرفی، سهولت مواد اولیه و... بستگی دارد: «بر این اساس ما 2 روش را به عنوان روش تولید آب سنگین استفاده می‌کنیم یعنی از غنای 145PPM یا همان یک در 7 هزار تا 15 درصد غنای آب سنگین از روش GS یا تبادل 2 دمایی آب و H2S استفاده می‌کنیم و از غنای 15 درصد تا 99.8 درصد که استاندارد جهانی است از روش تقطیر در خلا کمک می‌گیریم. البته این حداقل استاندارد است و ما از این میزان هم بیشتر آب سنگین را غنی کرده و به 99.9 می‌رسانیم تا خیالمان راحت باشد. این عدد به خاطر نیاز راکتور آب سنگین تعریف شده است و در استفاده‌های غیر راکتور می‌توان از غنای 5 درصد و 10 درصد هم استفاده کرد و ما سعی داریم همه نیازها را پوشش دهیم. در فرآیند تولید آب سنگین ابتدا باید آبی که از چاه بیرون می‌آید یون‌هایش حذف شود، در مرحله بعد اکسیژن و گازهای محلول در آن گرفته می‌شوند و بعد از این آب وارد برج‌های تبادل 2 دمایی شده و در تبادل با گاز H2S قرار می‌گیرد. این گاز را که خودمان اینجا تولید می‌کنیم بسیار خطرناک است و مقدار بسیار کمی از آن می‌تواند کشنده باشد. در هوای گرم، گاز H2S دوتریوم را از آب معمولی جذب می‌کند و در برج سرد به آب پس می‌دهد و لذا غنای دوتریوم در برج سرد افزایش می‌یابد و نهایتا آب سنگین 15درصد از این واحد تولید و به واحد تقطیر در خلا ارسال می‌شود. در آنجا با تقطیر در خلا به غنای 99.8 درصد می‌رسد و نهایتا این آب سنگین غنی شده بعد از کار در واحد فینیشینگ یا واحد پایانی که میزان روغن، هوا و ناخالصی‌های فلزی را به حد مجاز راکتور که حداکثر 3 دهم در میلیون است می‌رساند، در انتها در بشکه‌هایی جمع‌آوری و نگهداری می‌شود.»