آهمیت آب از منظر قرآن کریم
توضیحات:
-
به نام خدا
آب مایه حیات و نعمتی است که خداوند متعال آن را به شکل وافر و رایگان برای بندگان و دیگر موجودات روی زمین اعطا نموده است و در این مورد خداوند می فرماید: «وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ؛ و هر چيز زنده اى را از آب پديد آورديم آيا [باز هم] ايمان نمى آورند» (آیه۳۰ سوره انبیاء)
خداوند متعال به آب ارزش و اهمیت زیادی داده است که در بیش از صد آیه قرآن کریم در مورد آن آمده و انسان از گذشته های دور از بدو پیدایش حیات با آب رابطه مستحکم داشته است آب نقش اساسی و حیاتی در ادامه زندگی انسان ایفا کرده است و منابع آبی در ایجاد و شکل گیری اکثر تمدنها دارای نقش مهم و حیاتی است بطوریکه بخشی از رسوم و مراسم ملل مختلف درباره ی این مایع مهم و حیاتی است.
قرآن کریم برخلاف روشها و اندیشههای کلامی، فقهی و فلسفی که بیش از هزار سال است در جامعه اسلامی رایج و شایع شدهاند، توجه و عنایت فوقالعادهای به طبیعت و عناصر طبیعت دارد. در این میان آب از عمدهترین عناصر طبیعت به شمار میآید بهطوریکه در میان ادیان الهی هیچکدام به اندازه دین مبین اسلام بهویژه قرآن کریم، به موضوع «آب» نپرداختهاند.
دیدگاه قرآن درباره صرفهجویی و مصرف:
صرفهجویی به مفهوم مصرف چیزی به شکل درست و مناسب آن است،این مسئله برای ایجاد تعادل میان درآمد و هزینه بسیار مهم و اساسی است و در حوزه اقتصاد خانواده نیز میتواند تأثیرگذار و سرنوشتساز باشد. با این همه صرفهجویی علاوه بر اینکه در حوزه اقتصاد شخصی معنا و مفهوم مییابد در حوزه اقتصاد عمومی نیز معنا دارد.
صرفهجویی در زمان بحران معنا و مفهوم تازهای پیدا میکند، اگر جامعهای دچار بحران در یک یا چند کالای اقتصادی شد، باید همگان چنان تلاش کنند تا از آن برهند. در این زمان است که صرفهجویی گاه به معنای کم مصرف در حد اعتدال و میانه است که تنها نیازهای اساسی و اصلی شخص و یا جامعه پاسخ داده شود.
پیامبر اسلام(ص) میفرمایند: «در مصرف آب باید صرفهجویی کرد حتی اگر به وفور یافت شود چراکه حیوانات نیز حق استفاده از این آب را دارند». درسی که از فرمایش آن حضرت میتوان گرفت این است که انسانها باید از نیازهای آبی دیگر مصرفکنندگان آگاه باشند و این باور، یعنی همان توسعه پایدار. برای نیل به این هدف باید پایگاههای ارتقاء آگاهی عمومی تشکیل شوند و باورها و ارزشهای دینی مصرفکنندگان مسلمان را متوجه این مطلب مهم کنند.
در آیه ۴۷ سوره یوسف «قالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنینَ دَأَباً فَما حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فی سُنْبُلِهِ إِلاَّ قَلیلاً مِمَّا تَأْکُلُونَ، هفت سال پی در پی با جدّیت تمام کشت میکنید، پس آنچه را درو کردید در خوشه خود به جا نهید جز اندکی را که میخورید»، خداوند به ضرورت صرفهجویی در زمان بحرانهای اقتصادی اشاره میکند و در آیه ۴۸ این سوره مبارکه «ثُمَّ یَأْتی مِنْ بَعْدِ ذلِکَ سَبْعٌ شِدادٌ یَأْکُلْنَ ما قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلاَّ قَلیلاً مِمَّا تُحْصِنُونَ، آنگاه پس از آن، هفت سال سخت و قحطی میآید که آنچه را از پیش برای آنها نهادهاید، میخورند مگر اندکی را که نگهداری میکنید» بر لزوم برنامهریزی ازسوی دولتمردان برای مقابله و یا حل بحرانهای اقتصادی تأکید میورزد.
در سوره ی مبارکه ی کهف آیه ۴۵ خداوند متعال حیات و زندگی آدمیان را به آبی تشبیه نموده است که از آسمان فرو می آید و موجب نمو و رشد نباتات میشود و پس از دوران کوتاه حیات نباتاتی آن پایان می یابد، نکته بسیار مهم و زیبا در همان اصل تشبیه است که حیات، آب است و آب، حیات است و نمو و رشد نیز از برکات همین آب حیات است.
مقدار آب موجود در کره ی زمین تقریباً ثابت است، این آب به مصارف آشامیدن، زراعت، صنعت و. . . می رسد و زندگی بشر را بهبود می بخشد.